Varlar ile yoklar arasına atılan düğümlerdir hayat
Yaşamımız, ipin her kopuşunda attığımız düğümlerle dolu
Bir bakmışız, ipte düğüm atacak yer dahi kalmamış
İp olmaktan çıkmış nerdeyse, kördüğüme dönmüş
Çözsen çözülmez...
Masallar bir varmış, bir yokmuşla başlarlar ancak
Yokluklar daha bir baskın nedense
Varlar, zaten yokluğu işaret etmekte
Öyleyse var olan ne?
Aklımızın karışması normal bu yüzden.
Her şiirde, bir düğüm daha atmaktayız
kalemimize dizilen kelimelere
Hislerinizi hapsetmekteyiz, atılan her düğümün ardına
Mısralara dökülen sözcükler, sadece duygu artığı tümcelerden ibaret
Ruha sürülmemiş sözcükler kalmış geriye
Çiçek kokuları sinmemiş mısralar
Dallar çiçeklerini dökememiş üzerine dizelerin
Düğümler ardına hapedilmiş duygular
Yürek, duvarlarını aşamamakta...
Figürsüz resimler çizmekte ellerimiz
Ruhumuzun manzarası, tuvallere düşmemiyor bir türlü
Düğümlenmişiz bir noktada
Çözülemiyoruz...

Şiirinizde kendimi buldum. Tebrik ederim.