Tut da, bir bakayım gönül elimi
Suskunluğun çek de dur telini
Biçarem
Hislerin mi çöktü
Zindanlar zaten bana harem
Hainlik içimi büktü
Nerdesin?
Neden dilinin hicranları kaynatması bir kerem
Belin mi yumulmuş, tutmazların içindesin


Yar dedik de, bağrımız da köz yaktık
Bir hayatın; tüm ümitlerini de, önüne bıraktık
Geçen onca zamana yazık
Bir daha, bu dünyaya geleceğini mi sandın
Senelerimi de, çıra gibi yaktın

Bir ömrün, yaşam kurallarını hiçe sayan
Beni Hakk’ın da yolundan saptırdın
Kör gözlerle de eşten dosttan koparan
Düşüncemi bile aldattın
Ve de sattın

Allah korkusunu, sen hiç de bilmez misin?
Hadi, sen neyse ne
Beni niye yaratanımdan alıkoydun
Niye dokundun da yıktın, bırakmadın beni kendine
Geleceğimi, cıs çıpıldak ortada koydun

Irkımın da, ceddimin de, derisini bile soydun
Ne kötü, bir huydun
Gönle ılık bir sıcaklığı sunup da, buz tuttun
Hayatlarımızı bir bir hamutuyla yuttun
Kör gözleri de hep uyuttun

Âdemi bile cennetten kovdura sensin, kör nefis
Düzenbazlığın da, yürekler hapis
Şeytanın hillebaz varlığına mı güvenirsin?
Varlıkta da, sen bir hiçsin
Yanmış yüreklere niçin verirsin don’un?
Eninde sonun da; sonu olmayan, kor bir ateştir senin sonun…




(13.01.2011)AZAP…