Bazen umut diyerek
tükenir nefesim,
bazen açar ya hani
çiçek bir kez
işte öylesine güler gözlerim,
bense dalından düşmüş
bir kuru yaprak
gibi hani
düşerim ayaklar altına,
bazen dönmek isterim yalnızlıgıma
sevmek isterim
yalnızlıgımı
acıtırken yüregimi yaralar,
bense işte
arkadaşlarım olur
çokça güler yüzlü
mutlu insanlardır onlar,
ama ben yine yalnızımdır,
onların içinde
onlar gibi görünsemde
alışık degilimdir
aslında arkadaşlıga
nasıl bir duygudur arkadaşlık
hiç bilmem,
öyle ya yalnızlık
yüklüdür yüregim
ölçüsü,sınırı nedir
arkadaşlıgın bilmeyebilirim,
bazen kaptırıveririm
kendimi haddinden fazla
ona yakın olabilmek için,
onun sevgisini
kazanabilmek için,
o zamanda yalnış yapmış
oluyorum,
bazende haddinden fazla
uzak olmak istiyorum onlara
bir yalnışa,bir hataya
düşmemek için,
öyle ya
bir korkunç yalnızlık
sarmışsa insanı tümden
bir korku sarmışsa içini
büyükçe ve derin,
kelimelerin,hecelerin,
cümlelerin artık
tarif etmekte
yetersiz kaldıgı,
işte o zaman,sevgiye
şefkate ilgiye
şiddetle ihtiyaç duyarım,
yeniden içimde kanamaya
başlar
büyükçe bir yara,
için için yanar
paramparça bir yürek,
yüklüce,olabildigince yüklü
yagmur bulutları,
yogun bir biçimde
hücum ederler
göz pınarlarıma,
aglarım dolu dolu
utanaraktan
şişmiştir gözlerim,
bazen bir günün agarmışlıgında,
bazense yıldızlı gecelerin
kararmışlıgında,
o zaman işte kaçarım
gözlerinden arkadaşlıgın
atarım yenide kendimi
yalnızlıgımın sımsıcak kollarına
susar dilim bir kez daha,
işte bazen umut diyerek
tükenir nefesim,
bazen böyle işte
dolupta içerledigimde
sevgi,şefkat ilgi yolu
gözledigimde
beni yalnış yorumlamadan,
cesurca bıkmadan
beni benimle paylaşacak
umut ararım.......

10/01/1990----DRAGOS---- Metin GÜRSOY