1
Yorum
0
Beğeni
4,0
Puan
1258
Okunma
Yağmur ve sevgilim
ne çok yağıyordu yağmur.
neşter girdi,
gökyüzü yarıldı sanki..
gökyüzü içimde
içim gökyüzüne bulaştı
camları zorlayan yağmurla
uyandım
sen de koştun mu..? camlara
büyük bir yalnızlıkla...ve,
işlenmemiş suçlarını
sen de
verdin mi yağmura...
acıyan yüreğine rağmen
hiçbirşey yok saydın mı..?
içindeki ben aktı mı
camdan sızan damlalar gibi..
yağmura yapışan gövdenle
uyandım.
bin yıldır sanki ölüydüm
yağmurla..yağmurla sevgilim
sana döndüm..
istanbul ve yağmur
boğaz ve martılar
ve saçların yosunlu
yosun kokulu
hayallerimde binbir geçit
ıslak bedeninle göğe çekilen
gökten inen
sen ve ben...
biriciğim
ölüm bile istemez seni
ölüm bile sevmez ölmeni
acılarını unuttursun diyedir
çiçeklerinin dualarına inen yağmur....
mustafa kaya / 17.09.2005
beylerbeyi
4.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz