Bir varmış bir yokmuş diye ,
Masallarla yaşamaya o kadar alıştık ki,
Gerçek suskunluğumuzda gizli .
Sustuklarımı konuşsam, sözcükler ağlar.

İçimde dindiremediğim sesimdin sen.
Konuşsam ,haykırsam, söylesem sustuklarımı,
Gözyaşlarıma, sözcüklere gizledim sırlarımı.
Sustuklarımı konuşsam ,sözcükler ağlar.

Dertlerimi yastık yaptım mesela.
Gündüz omzumda nöbet tutarken dertlerim,
Geceleri ,yastığımın altında benimle uyuyorlar.
Sustuklarımı konuşsam ,sözcükler ağlar.

Sigaramın dumanına bağladım ,kimi zaman dertlerimi.
Bazen uçan bir balonun ipine,Yeşilköy’de bir uçağın kuyruğuna ,
Kurtulmak istedikçe dertlerimden, yine kapımı çaldılar .
Sustuklarımı konuşsam, sözcükler ağlar.

Bir yer var, gözden uzak Allah’a yakın.
Bir yer var ,elle tutulmayan, kalpte yaşayan.
Ve biri var, sustuklarımı dinleyen.
Ve bir de, bir ben var, sustuklarıyla yaşayan.
Ve ben ,sustuklarımı konuşsam ,sözcükler ağlar…

Yazan
Canan Ekinci

10-01-2011
21,39