Yar…
Hissedişler
Kar latifliğinde olmalıdır
Ruhun didarında anlamlaşarak,
Aidiyetin nizam-ı
Sevdasıyla kokmalıdır
İnsan öncelikle hür olmalıdır,
Prangalarla yaşamak
Aşkın hassasiyetinde bizarlıktır
Nefsin Ahsen üzere olması
Ve aşkın nefesiyle gönlün sürur
Duyması ise bir feyz-i ekberdir

Ölüm,
Asla kalbini
Korkutmamalıdır
O ruhunun vecdi, gönlünün
Ahengi olmalıdır,
Hukuk hakkaniyetle anlamlıdır
Kul şayet müdrik değilse,
Nasıl meramını anlatacaktır,
Boşluğa bakmak akıl için alıklıktır
Merak, ilmin rahlesinde
En derin ibrete haiz sadıktır,
İrade ve azim
Aşkın lahzasında farktır

Yetim
Bir nefes
Neye muhtaçtır
Ana olmak hilkatin
Ve bahtın ilgasında taltif
Edilen ne büyük bir cenahtır
Şefkat ve muhabbet aşk ile vardır,
O en güzel bahşedilmiş
Ahsen-i takvim için sanattır
Mükerrem olmak,
Nar için kalbi aşktan
Uzaklaştırmak ahmaklıktır,
İhsan kim için maksattır

Herkes
Yargılıyor,
Sonra sancı yaşıyor
Sanki yargıçlığı nesebi sanıyor,
Neden hiç hukukunu öğrenmeden soluyor
Kişiliği sessizce buharlaşıyor,
Ne kadar sessiz kalsam da
Hala kendini bir adam sayıyor
Oysa adamlık aşkın manasındadır,
Vefadır, feragat tır, fenadan
Kurtulmak sevdasını bilmiyor

Akşam
Sabah gidiyorum,
Aşka ne kadar yakınım!
Neden nefsimin hoyratlığından
Korkmayan akılsızım,
Ben mühleti nasıl anlarım
Gönüller için ruhumdan
Kopan figanı kime anlatırım,
O vakit hesabımı kimin aşkına adarım
Sanki ummanı sinemde yaşatırım,
Kalbin inşiraha olan
Hasretini aşksız nasıl manalaştırırım

Mustafa Cilasun