Bir sen vardın yalnız sen
Hayatımda ki tek gerçektin
Vazgeçilmezim tek güvendiğim
Karşılıksız sevgimdin
İlk günaydınım gün ışığım
Gözlerine bile bakamadığımdın sen
Sen varsan her şeyde anlam vardı
Sen varken nefes alıyor olmam
Bir anlam kazanıyordu
Güneş sadece benim için doğuyor
Benim için batıyordu
Sen varken ben vardım…

Yoksun…
Yokluğu anlatmak bu kadar zor olmamalı
Lakin yokluk seni barındırıyorsa içinde
O kadar anlamsız kalıyor ki söylediklerim
Anlatmak istediklerim
Hiçbir kelime hiçbir olay hiçbir şey
Doldurulamıyor ki yerini
Tenini, sesini, gözlerini
Çok düşünüyorum çok arıyorum
Ama yok bulamıyorum yokluğunu anlatacak ifadeyi
Yorum bile yapamıyorum
Hani bakardın ya gözlerinin titrerdi hafif yaşlı
Hani gülerdin ya ufacık bir tebessüm ile
Hani ağlardın ya içine dökülürdü sanki gözyaşların
Şimdi söyle bana nasıl anlatayım sensizliği
Tarif etsene bana hayalinle bir ömür geçirmeyi
Belki birçok kişi sevdi seni
Birileri gözlerini saçını bakışını gülüşünü
Ben ise yıllardır yokluğunu seviyorum
Bana bırakıp gittiğin o büyük yoklukta
Hala yıllar öncesindeki seni koyup
Her gün hayaline bir kez daha âşık oluyorum
Umarım mutlusundur ..
Umarım hala yokluğun tarif edilemiyordur…