9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2360
Okunma
Sessiz ol diyordu küçük kız;
Sessizce hıçkırıp,
gözyaşı akıtmadan ağlıyordu,
kuyudaki kurbağalara bakarak
kaybolmayı diliyordu.
Oysa kimse dinlemiyordu onu,
kimse gözüne değmiyordu.
Kulağına giren rüzgârdan acıdı canı.
Kurbağa ezgileri dindiği vakit korktu,
sıçrayan kurbağalara özendi.
Ayaklarının ucunda,
kurbağa yansımasını seyrederken
yalnızlığını içine döktü küçük kız,
karanlık suya karıştı.
Dolunaylı bir gece vaktindeydi,
kurbağa diyarında...
Geriye hiçbir düşü kalmadı,
dibe çekti kara su hepsini.
Masalını kendisi bitirdi küçük kız.
Kara kirli sularla,
bilinmezliğiyle,
düşlerini kara suya
bağışladı gitti...
Cevap Yaz