Uzanıp öptüm önce damarı belli eli
“Otur şöyle “diyerek bana gösterdi yeri.
Bakarken yüzlerime tanımak istiyordu
İçinden belki de “buda kim ki” diyordu.
Adımı söyleyince dokundu ellerime
Dalıp gitti uzağa bakarken gözlerime
Anladım anlatacak çok şeyleri var idi
Gördüğüm beden sanki ruhuna çok dar idi.
Uzaklara bakarak anılarına daldı
Tabakaya uzanıp bir tel sigara aldı.
Anladım ki içlenen benim mahzun amcamdı.
Ne günler yaşamıştı,yurttan yuvadan uzak
Anlatmaya başladı içinden ağlayarak.
Eliyle göstererek acıyan sol yanını
Dedi “yalanım varsa Allah alsın canımı”
Ben yeni tanımıştım kara gözlü amcamı.
“Çok dağıldık be evlat” diyerek bir ah çekti.
Başını kaldırarak gözünü göğe dikti.
Geldik geri dönmedik gurbete düştü yollar
Sızlamaya başladı bükülmeyen şu kollar
Aralayıp “ oh” dedi kapalı duran camı
Büyülenip seyrettim ak sakallı amcamı.
Hala özlüyordu memleketi anladım
Sarılıp öperken beni damarındaki kandım.
Ellerini öperek uzaklaştım yanından
“Berhudar ol” diyordu biliyorum ki candan
Kapıdan çıkarken sigaraya uzandı
Biliyorum ben onu tütün yerine yandı.
Ayrılık acısıydı onu bu hale koyan
El sallayarak baktı gidenin arkasından
Kapatıp pencereyi hayallerine daldı.
Geriye dönüp baktım.
O benim canımdandı
En yürekli amcamdı.


Hilmi CAN amcama..
Sadettin KÖREMEZLİ
09.01.2011