AMCAM
Uzanıp öptüm önce damarı belli eli
“Otur şöyle “diyerek bana gösterdi yeri. Bakarken yüzlerime tanımak istiyordu İçinden belki de “buda kim ki” diyordu. Adımı söyleyince dokundu ellerime Dalıp gitti uzağa bakarken gözlerime Anladım anlatacak çok şeyleri var idi Gördüğüm beden sanki ruhuna çok dar idi. Uzaklara bakarak anılarına daldı Tabakaya uzanıp bir tel sigara aldı. Anladım ki içlenen benim mahzun amcamdı. Ne günler yaşamıştı,yurttan yuvadan uzak Anlatmaya başladı içinden ağlayarak. Eliyle göstererek acıyan sol yanını Dedi “yalanım varsa Allah alsın canımı” Ben yeni tanımıştım kara gözlü amcamı. “Çok dağıldık be evlat” diyerek bir ah çekti. Başını kaldırarak gözünü göğe dikti. Geldik geri dönmedik gurbete düştü yollar Sızlamaya başladı bükülmeyen şu kollar Aralayıp “ oh” dedi kapalı duran camı Büyülenip seyrettim ak sakallı amcamı. Hala özlüyordu memleketi anladım Sarılıp öperken beni damarındaki kandım. Ellerini öperek uzaklaştım yanından “Berhudar ol” diyordu biliyorum ki candan Kapıdan çıkarken sigaraya uzandı Biliyorum ben onu tütün yerine yandı. Ayrılık acısıydı onu bu hale koyan El sallayarak baktı gidenin arkasından Kapatıp pencereyi hayallerine daldı. Geriye dönüp baktım. O benim canımdandı En yürekli amcamdı. Hilmi CAN amcama.. Sadettin KÖREMEZLİ 09.01.2011 |