Babaya ıssız bir ada olmak düşmüştü
Bütün kaçak yolculara kol kanat olan.
Hırçın deniz olmaksa kıza
Ha bire vuruyordu kıyıya
Bir parça koparmak için yürekten.
Ada sessizdi,
her gün bir parçasını veriyordu denize
Öyle mazbut ve sessiz bekliyordu her gece denizi
Yapacak bir şeyide yoktu adanın
Yapabilseydi hırsından
ikiye çatlayıp sarı verecekti denizi.
Deniz ha bire dövüyordu kıyıyı
Yavaş yavaş koparırken parçaları yürekten.
Ne ada vazgeçiyordu denizden
ne de deniz vazgeçiyordu adayı üzmekten.
Deniz muhtaç değildi san ki adaya
Ancak ada muhtaçtı denize
umutla bakmak için yarına
Kavgalar sonsuzdu
Deniz ha bire vuruyordu adaya
Ada umursamadan sırtını dönmüştü
deniz vursun diye kıyıya.
Ne ada vazgeçti denizden
Ne de deniz vazgeçti adayı özlemekten.

Sadettin KÖREMEZLİ
22.09.2010