4
Yorum
2
Beğeni
4,7
Puan
2452
Okunma
herkesin içindeki yalnızlık adım
savunmasız zamanlardaydım
savruldu sesler
dönerek çarptı sonra
ibadet eder gibi
yana yana
sonrası hikâye
öfkenin kardeşiyle buluşması gibi
silginin kaleme olan aşkı
yazdıkça silindi
şimdi Ay öyle güzel ki
kapattım gözlerimi
ve gözler yankılanmaz ki
‘’avluda kocaman ağaçlarım
adlarını sen koysan ne olur ki’’
ne de olsa;
senin de adın …
huyun aynı yağmur Eylül
ten Ağustos, çatlamış
saçlar Ekim savruk
ve mat
ve beyaz
Mart gibi soğuk
hâlbuki soğukta düşer cemreler
Mart senin adın
ömürse benim
bulaşır mı tenime soluğun
gunda
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Cevap Yaz