düşerim okyanuslara
vururum dibine kederin
ne içimdeki sen
lal olur konuşamazsın


efsun olsan derdimden
zehir versem elimden
ömür versen ömründen
yine de susturamazsın..

kurşunları saysanda
uzağa da salsanda
canıma can olsanda
yine de susturamazsın

batak gibi saplansan
ok gibi mıhlansan
umman gibi çağlasan
yine de susturamazsın


çalın gökkuşağına bürüdüğüm hayallerimide
onlarda sizin olsun verdim sizlere!

düşümü çalar mısınız bilmem
içinde ölümün baştanbaşa boyanmış renkleri sarmaşık gibi dolanmış zihnime
her zerremden kanıyorum derinden

anlayamazsınız dedim ya!
beni anlamak ölüm ister ölüm yaşarken sayısızca ölebilmek

ruhunuzdan geçtimi ihanetin laneti
yanmış mıdır? ruhunuz delik deşik olmuş mudur
sayısızca kurşunlara nisbet öldünüz mü benim gibi

kustu mu gözleriniz nehirlerce ummanlarca
kanlı sular boşaldı mı gözlerinizden ırmak ırmak
tırnaklarınız bedeninizden koparılmışçasına sevdimi ihanet sizi

sukütun çıldırasıya feryadı deldimi kulaklarınızı
dilinden dökülen sözlere kahrettiniz mi bebek masumluğunuzla

kahır yüklü sabahlara tekrar uyanmanın lanetini tükürdünüz mü
aynalara bakarak paramparça ettiniz mi sancılı üşüyen yüzünüzü

neden doğurdun beni anne diyerek katılarak ağladınız mı
pişmanlığın yüzkarasıyla başbaşa kaldınız mı?

yalanların vefaya hüküm kılındığına tanık oldu mu gözbebekleriniz
yağmurların altında caddelerde insanlığa kalabalığa aldırış etmeden ölüme koştunuz mu hiç


zor bela topladığım saçlarımdan akan terler beni boğmakta
dedim ya anlayamazsınız!

beni anlamak için ölmeden ölmeniz gerek!
beni anlamak için kuyulara düşmeniz gerek !

nice sular akacak üzerimizden
bu yangın söner mi der bu pişen halvet
çaresiz serçe kuşları gibi uçarmıyım bir daha kırlangıç göğsünden

mum gibi erir mi yüreğim cehennem ateşinden
kanatlanır mı bu gönül bir daha gözlerinin alevinden
yaralıyım yar şu can evimden...


Melek Yıldız