aldığını geri vermeyen zamana...


( adanın dip sularında saklı çiğ kelimelerim öç aldı benden
iyice kirlendim / bir hiçliğin ağzında canlandı yüreğim ; hiç kimselere söyleyemedim !..)

...delirmiştim
barbarlığın bütünlüğü içerisinde kalakalmıştım
ne bir ses vardı ne de rüzgar
sadece deniz düşlerine ağlayan bir ben vardı / kalakalmışlığıyla...

-nedense- hiç kalbi atmayanların ruhunda gibiydim
ayağımda çıldırmış bir şairin pabuçları vardı / delik deşikti(m)...
ada da , yolculuktaydım !
yara almıştı bir kere sensizliğim...
yanılgılarım deniz yıldızları gibi kıyıya vuruyordu ,
parçalanıyordum / zaten sensiz pek yaşa(ya)mıyordum...

...hırçınlığımı bile kaybetmiştim
tehlikeli oyunların girdabı içerisinde taşıyordum zavallı kalbimi
adanın sisi : nefasetten uzak bir kız sesiydi !..
sanki biri bana çırılçıplak bir şiirin ölümünü haber veriyordu...

“ ada bir hiçlikti / kimseler bilmiyordu
uçurumlarda öğrendim hayatın sağır bir kız olduğunu...”


emreonbey