Bir kaossun şimdi beynimde uğuldayan
Yeri yurdu olmayan bir kırlangıç
Tünemiş dallara yuva yapmışsın
Sonsuz bilmişsin hayatı, dalmışsın hülyalara
En güzelindesin şimdi hülyaların
En güzelinde sevdaların
En ortasındasındır şimdi, en derininde
Hep peşinden gelen bir yol
Hep peşinden gelen bir çıkmaz
Sonsuz olmak istercesine
Fanilikten kaçarcasına
Kırarsın kabuğunu, çıkarsın yaşarsın
Olağan olan olmayan şeylere dalmak
Şarkı söylemek, ağıt yakmak, sohbet etmek
Ve sabaha kadar şiir okumak o yalnızlığında
Hiç uyumamak hep uyanık kalmak
Hep düşünmek kurulmak ortasına dünyanın
Yaşadıklarını anlamlandırabilmek,
düşünmek düşünmek sabaha kadar…
Etinden parçalar koparmak
Dilinden umulmadık sözler dökmek
Parçalamak duvarları hiç konuşmadan
Tebessüm edebilmek her şeye ve herkese
Yaşamak kadar, su içmek kadar
Yaşama bağlanmak istersin belki de, belki de
yaşamak zorunda kaldıklarınla da…