Bir şey eksik...
Ne olduğunu bilsem çoktan gitmiş olurdu kara bulutlar.
Yeri dolmayan, tarif edilmeyen bir eksik var taa şuramda.
Durmadan içimden geçer kendime mektuplarım...
Ama utanç gibidir bu eksiğim.
Yazmaya bile cesaret edemem.

Çok soğuk ruhum.
Parmak uclarım donmuş.
Dokununca buz misali kırılıveririm diye korkarım.
Kendimden kaçmalarımdan biridir bu.
Yalnızlığımın nefesidir..
O soluk aldıkça kesilir nefesim.
Bir öksürse enkazım çıkmaz burdan.
Bir şey eksik...
Ne olduğunu bilsem çoktan bitmişti tadilatlarım.

Nedir gecenin benle alıp veremediği?
Nedendir bilmem ama karanlık üstüme değil içime çöker.
Kararır gözüm güneş görmez olurum.
Ne gökkuşağım oldu karanlık içinde
Ne de bir yıldız görebildim.
Işığım eksik diyeceğim geldi ama,
Yok yok...
Başka bir şey eksik bende.
O olsa ışığım olur belki de.

Beklerim yazdıkça çıkar belki diye,
Ama nafile...
Sen değilsin eksik, ben değilim
Namümkün tarifi,
Anlatmaya kalksam tarif tarif içinde...
Ben bile çıkamadım içinden..
Eksik... Bir şey eksik...
Sıkı sıkıya tutunmuş hücrelerime...
Ne anlamı var ne de mühim...
"Ne...ne de"lerime sebep...
Öyle bir eksik var ki,
Çıkamadım içinden...