Bitişteydim... Çizgiyi görmüş durmuş sona ulaşmaya korkmuştum evet...
Ya başlamadan bitecekti bütün hikâyelerim ya da sen olacaktın dönmeme sebep.
Kolumdan tutup öyle güçlü kavra ki geri dönmeye cesaretim olsun istedim.
Şimdi çizgiye daha yakınım geri bile dönemeyebilirim...
Seni bu kadar sevdiğim için özür dilerim...

Ya ağlarsam diye gözlerimi yumdum bekliyorum. Ağır ağır ciğerlerimi yakıyor nefes alış verişlerim. Bitmeyecek bir sıkıntı gibi büyüyor içimde gitmeye yeltenişlerin. Bu kaçıncı GİDECEĞİM deyişin sayamadım... Buna rağmen hâlâ buradayım. Sonsuza dek senin... Sen benim hiç eskimeyecek olan biricik yeni sevgilim... Seni bu kadar sevdiğim için özür dilerim.

İlk defa kime yazdığımı bilerek yazıyorum bir şeyler. İlk defa gerçek aşka doğru akıyor kelimeler. Eğer vaz geçersen belkiler olmayacak, ihtimal kalmayacak, kesin bir çözüm düşecek dudaklarmdan kırmızı renkte... Vaz geçmeye bile vaktim olmayacak benim... Seni bu kadar sevdiğim için özür dilerim.

Sana farklı bir şeyler anlatayım mı bu kez? Biraz daha benden olan biraz daha içten. Bahsedeyim mi çözemediğim sûretimden? Hani söz etmiştim betimleyemediklerimden, sen de onlardansın artık demiştim... Güzelliğine tarif biçememiştim... Seni, ben özüm gibi, gözüm gibi, tenim gibi, BENİM gibi sevdim... Seni bu kadar sevdiğim için özür dilerim...

Gideceksen geri dönmeyi hatırla ne olur. Bilemezsin sen, benim için seni yaşamanın anlamını. Anlayabilir misin bu güne dek boşa geçmiş zamanımı? Geri dönmeyeceksen... GİTME...



Son bir şey daha... Beklediğin fedakârlık ise eğer sana ben fedakârlıktan ötesiyle geldim. Çözdüm ne varsa dilimde düğümlenen. Senle unuttum ne varsa yüreğime ağır gelen. Al bütün fedakârlıklar senin olsun... Tek bir şey var affetmeni istediğim... Seni bu kadar sevdiğim için özür dilerim...