Resminle konuştum dün gece,
Saatlerce anlattım durdum,
O sustu dinledi, önce,
Akmıştı sızı, damlıyordu.
Acı bir tebessüm vardı yüzünde.
Sildi yumuşak gözleriyle, acımı,
“Ben gerçek değilim” dedi.
“Ben bir yansımayım aynadan kalbine,
Yansıyan yüzüm sana,
Gülen yansımam, sanma gerçek.
Göremezsin gerçek beni, baktığın yerde.
Sen yansıyanı sevdin,
Yansıtamadığımı bilsen sever miydin?
Gerçeğin sızısı derindir,
Taşıyamazsın.
Sen güçlüsün ama, beni,
Taşıyamazsın “ dedin.

Yansıyan resmine baktım saatlerce.
Sıcak gülüşünde,kahır gördüm.
Bedenin gülerken, ruhunu köle gördüm.
Kayıp hayallerindi, hafifçe süzülen yanağından.

Düşün korkunsa, korksun gerçeğin düşünden.
Hayali yasakladınsa kendine,
Sen gerçeğinle yaşa, yaşadığını sanarak,
Ama ben artık, yasakladım sana gerçeği sanmayı,
Yol çıkmazsa, okyanusta yol alırken,
Kır yelkenini ortasından, savur,
Bırak ilerlemesin yol almadan.

Hayal değil bu, uzanan el benim.
Eğer istersen bu kalp senin.
Dilim söylemez bilirsin, gözlerimden oku.
Özelimsen, kıymet verdiğimsin.
Susuyorsam bazen, kırıldığımdandır.
Kırılıyorsam, değer verdiğimdendir.
Değer vermem, sevdiğimdendir.
Şayet sevme diyorsan,
Susmam,
Ama bil ki, konuşan dilim olur , kalbim değil.

Sus hayal bile etme diyorsan,
Susarım.

Bilirim gerçekler ağırdır, taşıma diyorsan,
Taşımam.

Yıkılan ben değilim, hayallerim.
Hayal yasak sana kurma diyorsan,
Kurmam.

Peki söz sana , hayal artık yasak bana,
Gerçeklerle yaşa diyorsan,
Yaşarım.

Bir rüya gördün, uyan diyorsan söz sana,
Uyanırım.

Resimlerimle de konuşma artık diyorsan,
Konuşmam.

Söz sana hepsini kaydettiğim yerden sileceğim.
Hafızanda kayıtlı değil mi diyorsan.
Hatırlarsın ben üç bardaktan sonrasını unuturum.
Akşamda üç bardağı geçmiştim.

Ama hatırlarken bu satırları yazdım,
Sil at bunları da diyorsan,
Silerim.

İnsan terciğini yaşarmış.
Terciğin buysa saygı duyarım,
Senden tek iz kalmayacak söz veriyorum.

Ahmet TULGANER
26/Haziran/2010
02:37