Ben: İnsanlara sevgiyle bakan;
Sen: İnsanlara tepeden bakan;
Ben: Kul hakkından korkan;
Sen: Kul hakkına yatan;
Ben: Vatan, millet delisi;
Sen: Para, pul delisi;
Olamaz bizim arkadaşlığımız;
Ayrı dünyalarda bizim yerimiz.

Ben: Adaleti bulurum vicdanımda;
Sen: Adaleti bulursun, cüzdanında;
Ben: Varlığı da bilirim, yokluğu da;
Sen: Varlıkta da ağlarsın, yoklukta da;
Ben: Şükrederim her halime;
Sen: İsyan edersin, vay haline;
ALLAH ıslah eylesin seni;
Yaptıklarının vardır, inan ki bedeli.

Ben: Su içerim kana kana;
Sen: Olmuşsun içkiye müptela;
Ben: Önem veririm, evde huzura;
Sen: Taşırsın evine: İçki, kavga ve nara;
Ben: Girmem seninle laf yarışına;
Sen: Sığdıramasın kendini, Kaf Dağı’’nın ardına.
Baban senden utanır, annen hali perişan;
Bir dön kendine bak, ar damarını aşan!

Olmuşsun şeytanın maskarası, ey akılsız kul;
Aklını kullan, düşün ve kendini bul.


Yılmaz Çelik