Basamakların en başıydı hayata atılan çocuk

Yemyeşil masmavi sapsarı

Hiçbiri değildi rengi

Beyazımsı yaşayan gelinlik gibi simsiyahtı

Hayat elinde çevirdiği zeka küpü

Hep doğru bilmezdi rastgele seçtiği küpü

Ütopya tam tersini düşünüyordu

Küp yanlış ya

Ağlıyordu..!



Hayat memat meselesi bu

Memat ölmek demekmiş, bilmiyordum

Hayata atılan çocuk ölmek de istemiş

Bilmiyordum

Sustum

Yine ağlıyordu..!



Biraz yukarı bakıyordu çocuk

Boyu kısa,

5 adım geride kalmış oysa

Merdivenler de tıkanmış mı bu?

Sapsarı oldu

O beyazlık yok gibi, kapkara da değildi hiç

Masmavi oldu

Sadece gözleri

Yemyeşil olmadı hiç

İçlenmişti yine

Ağlıyordu..!



Sonraki adım önemliydi

Uykuya dalmış firar eden beyni çağırdı

Duymadı

Ölmek için erkendi, gibi baktı

Saat 12 olmuş ne erkeni

5 adım daha atsa yeni hayatı

Belki de yemyeşil masmavi sapsarı

Yeni hayatı

Merdivenlerden adım atmalı sadece

Düşünmeli yormalı susmalı

Sonrasında mutlu belki

Ağlıyordu..!

Mutluluktan sadece



Ve küp doğruydu

Ütopya da bakınıyordu

Ağlıyordu, çocuk ağlıyordu..!

Attığı adımlar kadar yaş dökerek

Susuyordu

Gülüyordu

Ağlamıştı..!