Nice gidişler bilirim.
Suikastçı timler gibi,
Ardında tek bir iz bile bırakmadan gidilen.
Ararsın, sorarsın, …
Tek bir delil bile bulamasın.
En kötü huyumuz çıkagelir sonraları, unutursun…
Giden herkes bir anı olur,
Rakı masasında birer meze ya da.
Varsa azıcık yeteneğin,
Biraz da içli bir adamsan,
Olur sana iki duble şiir.
Adına ister “Ayrılık” de, ister “Sevgilim Şirin”.

Bilmediğim bir gidiş varmış meğer, bilemedim…
“Bilseydin de ne olurdu?” diye sormayın,
Yine severdim!
Aptallık parayla değil ama, aşıklık palavra.
Yine aptal olurdum!
Kurduğum bütün hayallere, heyecanlara
Haberin bile olmadan, iliştirdim seni.
Sonra baktım bütün hayaller;
Sen oldun. Ben de sen…
Ve bir gün geldi, nice gidişler bilen ben;
Bilemedim senin gidişini.
Bilemezdim zaten hayallerimi de götüreceğini…
Senin haberin bile yoktur belki,
Ben çoktan sen oldum ki.