Tanrının kuluna ilham edilmesiydi sevgin,
Damarlarımda soluduğum nefessin.
Ölümsüzlüğe delice resti çekmiştim...
İki metre kefenimi uğruna feda edercesine!
Bakışlarınla soydun yüreğimdeki sevgimi,
Devrimler yarattın bunu herkes beceremezdi.
Ben yaşarken yalnızlığa mahkum edildim...
Meşhur bir münafık gibi ölüp, cehennem’e gitmemi istiyorsun ?
ilhamları ile mükâlemesi olduğu gibi; hakkım değil mi?
Sendeki o aşkın hâkimiyetin ihtişamına kapıldı gönlüm,
Saadetin başına gelen o zifiri gece
Baharda dehşetli yağmurlu fırtına kopuyordu
Kızıl yorganın altına gizlendi bedenim
Fırtına ile tohumlar ekildi; kurumuş toprağa,
Güneşin verdiği gölge bir nalın tasması gibi,
Giderayak kendine doğru çekiyordu.
Ağaçların istidatlarını tahrik eder, inkişaf ettirir;
Muhtelif hislerle gözlerim gözlerine takıldı
Gittin evrenin derinliklerinde yok olurcasına
Hadi Git ...
Beni düşünme suskunluğuna devam et!
Parıldayan ela gözlerine gömde git...
Bırak kasvetimle beni yalnızlığa,
Ahuzar eylerim duramıyorum ayakta,
Telafüz ettim ismini her lehçede,
Evrim yaşadım hayallerim tükenince,
Sensiz umutlarım yıkılmış artık direnemiyorum
Yüreğimde onur kavgalarını yaşıyorum
Kınalar yakılıyor yastutan bedenime
Git neyzen bakışlı sevdiğim git...
Kızıl yorgana sarılmışken bedenim git
Yazan Remziye Çelik
Yorum_Remziye Çelik