bir güneş daha batmakta ufuktan ,
saçılmaktaydı yıldızlar,
bir dilencinin umutlarıydı aslında ,
tanrı üflüyordu soğuk nefesini.
ben
ruhumdan kaybolan ,
sensizliğinden üşüyordum....
aralanmış gökyüzünden düşen
can kırıklarıyla dolu ayışığım ....

sevginin ne olduğunu yaşarak öğrendim . ama üzülerek söylüyorum ki hazırdeğilim sevmeyi beceremeyecek kadar boş bir kağıdım üzerime sarılmaya yetmez kelimelerin ...

son böyle yazıldı hikayeye, gönlümün ucundaki yarayı dile döktüm geceden uzak uykularda kayıtlı . düşlerin içinde senden uzak sevişmelerde yırtılmış gökyüzünden düşen ay sisle kaplı bulutların gölgesinde

bir fahişenin gündüz düşleri gibisin ne varlığını inkar edebiliyorum ... nede yokluğuna alışabiliyorum . Öldürmeliyim bir katilin zerafetinde seni

katil kelimelerimin içinde
sensizliğime dıp oluyorum şehirimde sesimi kaybediyorum bilinmezliklerinde ....
hükümsüzlüğe düşen faili mechul bir aşk

yeniden yazıyorum silinmişleri
gecenin veda saatlerinde
bir miras kalmalı senden
yarınlara uzanacak yaşama ....

biliyorum ,kanayan düşlerin telafisi yoktur. sancılı yalnızlıkların sinmiş içine cığlıklar geçiyor üstünden ...
öldürdüğün ruhların yarım kalmış suretlerin etrafa dağılırken

bilinmez kimsesizliklerim de ... sarılıyorum geceye , ellerin dolaşıyor beynimde , terkedilmiş uykunun kopmuş noktalarında . .
ruhum senden cok uzak cehenneminde.....
geçmişinde hapis kalırken
sen çocuk...
yırtılmış haritanın kayıp parçasısın .....
Eski bir saat
durmuş aşkın en olmadık yerinde
mavi yelkovan ; kalbi kırık akrep
arabozucu geceye sahitlik ediyorlar
mütemadiyen uzatmaları oynayan ,
bir karanlık belki de.
bir kuş uçumunda gecede
pencereler taş örülü
korkuların boğuyor hayallerini
sarmaşık misali sarıyor hayatını
böyle bir hale düşen sen
seni kundaklayıp, kaza süsü veriyorum
çıplak gelen geceye düşen cesetsin artık