Amin!

babam dövüp sövdü, sövüyor,sövecekken
payıma düşenden peygamber de nasiplenmesin,
geniş zamanda günah diye
adım peygamber adından dönme

-kocakarı hesabına göre-
sövülecek hale sokulmuş adımı,
yarim
terennüm kıvamında ne güzel söylerdin sen
hatırla!
yayından kopan bir ok çevikliğiyle
kolumdan ansızın sökülüp kaldırımın olorta yerinde
’be paçoz adam, bağına basıyorsun ayakkabının’
derken
diz çöküveriyorsun önüme

sen bağlayadur ayakkabımı
ben yastığa serilmiş hallerinden toplayıp
kaldırıma seriyorum saçlarını
yine de ne yarsin ama heey sen!
becerip bir çift dünya ile o güzelim saçların arasından
yüzüme dikiyorsun bakışlarını

taa aşağıda dizimin hizasında yüzün, yani dünyam
ki sikmişim bütün dünyayı o an
yanımdan yüzü olmayan bin adam geçiyor
ve cinsiyeti olmayan bin kadın
hadi söyle sevgilim
neydi adım?
diyorsun ki yüzüne yayılan bereketli tebessümle:
mehmeeeet! ahh mehmeeet!

amiiin!
sevabı peygamber niytine.

Mehmet Dokumacı