Mor menekşeler ekip büyüttüm
Gelmediğin gecelere
Masalar kurdum verdiğin sözlere
İsli mumlar yaktım görmediğim gözlere
Yüreğini yüreğime hapsedip de gidiyorsun
Söyle nereye

Kaldır başını bak gökyüzüne
Hasret damla, damla yağıyor yeryüzüne
Yıldızların doğmadığı gecelerime
Bir kez gözyaşlarını akıtmadan gidiyorsun
Sinemde gül olup açmadan
Karanlık dünyama ışıklarını saçmadan
Ellerimi ellerine alıp rüyalara dalmadan
Gidiyorsun ha söyle nereye

Yalnızlık karanlığın koynunda acı
İçimde buruk bir sancı
Eşkıyalar şehrinde sen yalnız bir hancı
Ay doğmuyorken üstüme ey yabancı
Issız gecelerin koyaklarında
Dalgalara bırakıp da, gidiyorsun ha söyle nereye

Ruhum göçebe rüzgârlarında yalnız
Karanlığa uzandıkça terler belki avuçlarımız
Düşler ülkesinde sanma ki gönlüm arsız
Işıkların dans ettiği sularda kayalara vuran dalgalarız
Gecelerin sonsuzluğuna kanat çırpan, garip kuşlarız
Görünmeden yüreğimi çalan ey hırsız
Gidiyorsun ha söyle şimdi nereye

Aynaların bir yüzü soğuk, eşkâlimi görmeden
Alın çiziklerimdeki sırlarımı çözmeden
Her gece üşüyen bedenimi örtmeden
Parçalanan cam kırıklarında kanayan yüreğimi bilmeden
Kıymık acısı yaralarımı silmeden
Kefensiz bir gecede ölmeden
Alevinle yanmış dudakları öpmeden
Gidiyorsun ha söyle nereye