Bak;
Fonda bir müzik bizi söylüyor!
Bir yandan seni çalıyor; hafif hafif,
Bir yandan beni…
Hani ayakuçlarına basarak dans edersin ya?
Çekinerek, korkarak biraz da;
İşte öyle çekingen bir melodi kulaklarımızda
Ve sen koşuyorsun bana;
Mutlu son yazıyor filmin sonunda…

Bak;
Sahnede bir çocuk!
Bir yandan sana benziyor;
Ela gözlü, kumral ve beyaz tenli,
Bir yandan bana…
Hani hep hayal etmişizdir ya?
İşte öyle güzel bir kız çocuğu
Adı da tutku!
Ve koşuyor bize doğru;
Umutla, sevinçle, biraz da gözyaşıyla,
Sarılıyor sımsıkı ve ‘anne’ diyor ve ‘baba’…

Bak;
Resimlerde bir yaşlı çift!
Bir yandan ağlıyor, bir yandan gülüyor
Kinayeli…
Ne çok şey yaşandı,
Ne çok güldük, ne çok ağladık diyor gözleri.
Buruşmuş bir kâğıda yazılmış gibi yazılmış
Kırış kırış alınlarına
Tüm gördükleri!
Ve hiç ayrılmadan elleri,
Örtüveriyorlar beyazla üzerlerini.
Ne kadar kısa veya uzun olursa olsun ömürleri;
Daima seviyorlar birbirlerini…