Zifiri tonlarında gecenin
Gökler ağladı şehrin üstüne,
Bardaktan boşanırcasına
Bir bilsen...

Gözler alev alev,
Bakışlar delici.
Hüznün avucunda ev ev
Manzara can yakıcı.

İçi yanmış biçareler
Savurmakta dumanını bacalardan,
Dumanlar kıvrım kıvrım
Kıvranıyor atmosferde
Acıdan...

Yıkılmakta her dikili taşı yurdumun,
Kırılmakta camı penceresi ocağımın.
Kin kavurdu tüm iklimleri.
İklimler kurak,
Yürekler sevgiden yoksun.

Baykuş yuvası kentlerde
Felaket dehlizi sokaklar.
Evler üst üste
Vay haline altta kalanın.

Gece bastırmakta üzerlerini
Sefaletin, rezaletin, zulmetin
Tüm karanlığıyla abanarak.

Gece zorlu, gece soğuk, gece ıssız,
Hücum ediyor dertler başıma.
Izdırabın kucağında kıvranıyorum
Beynimin tüm kıvrımları aciz...

Bu dehşetli gecelerde
Çatıların altındaki dünyalarına
Korkularından kaçanlar;
Sığınırlar yüreklerine,
El açarlar yüreklerin Sahibi’ne.

Acılar son bulur seher vakti
Rahmet yağar avuçlarına,
Merhamet aydınlatır yüzlerini
Ve gündüzlerini insanımın.