Gönlüm Yunus Emre’ye, nazire olsun diye,
Bende sırat üstüne, köşkler yapayım diyor.
Güller ile sarılıp, içimdeki sevgiye,
Cehenneme girip de, biraz yatayım diyor.

Cennette cehennemde, Halik’ın tapusunda,
Muhammed’in mayası, katışık yapısında,
Âşıklardan başkası, eğlenmez kapısında,
Varıp ben o kapıda, nara atayım diyor.

Kâbe’de gezinirken, aksakallı kocalar,
Mezardaki ölüye, telkin verir hocalar,
İşi ezber etmişler, manasında bocalar,
Dizginlemem olmasa, gidip çatayım diyor.

Mademki sen yarattın, haram ile helali,
Benim öyle gücüm yok, kendin taşı vebali.
Nasıl ayrı göreyim, Celalinle Cemali,
Kahrı lütfü iç içe, bırak katayım diyor.

Masivadan boşaldı, aşk geldi can evime,
Âlemlerle barıştım, kavga benim neyime,
Gönül alan gönlümden, hükmediyor reyime,
Bize taş atanlara, güller atayım diyor.

Altın gümüşte ne ki? Âşığın nazarında,
Alış verişte bitti, şu dünya pazarında,
Bedenim cennet olsa, sıkıldım mezarında,
Müşterisiz canımı, kime satayım diyor.

Yaralı bir kulun var, hem de sevda yürekli,
Aşkın ile tutuşmuş, yanmadadır sürekli,
Ben huriler istemem, illa ki sen gerekli,
Güneş gibi guruptan, sana batayım diyor.

25.12.2010…Mustafa YARALI