Bir mavi düşün peşinde emekleyen gecesin…

Kalk artık düştüğün yerden!
Sabah oldu leylin semasına…
Bak güneş en ağlayan uzvuna
Gülümseyecek,
Değecek parmaklarından
Dudaklarına…

Sil gözyaşlarını,
Beni de ağlatacaksın…
Kim anlayacak ensendeki ağırlığın sebebini
Bakma!
Kaldır başını yerin dibine girmiş
Sevdalardan…
Çek al artık umutlarını ,
O hülyandaki kahramandan…

Ruhuna hükmeden efsûnlu bakışı
Söndür sinendeki ateşinle…
Aç pencereni…
Ilık bir meltem değsin saçlarının arasına
Bahar yok…
Sonbahar çoktan nihayet buldu.
Şimdi vakitlerden kış vaktidir
Üşümenin ,titremenin,
İnadına özlemenin vakti…





Görmez misin başucunda sana aşkla bakan güneşi
Her sabahın vuslata erdiği anı
Bekleye durur…
Öyle sessiz
Öyle yangınlar içinde
Sensiz…
Bir değse ateşine ellerin
Başka sevdalılarından alsanda bakışlarını
Ona baksan aşkla!
Ne dersin ?

Ya hep karanlık kalacak adın
Ya da hep aydınlık…

İnan!
Gene de güneş doğacak
Bu sabah …
Sen pencereni aç…

Yitirilmiş onca şeyin ardından,
Gülüşleri yitirmemek adına
Ağlama bugün…
Sevgi için,
Aşk için,
Kapılara el süren yalnızlık için

Günün aydın olsun gecem…