Ben kayboluyorum..
Ben,adım başına satır düşünerek yazıyorum.
Her mısra bin hatır,her adım yaklaştığım uçurum,
Gittikçe dayanıksızlığını gözüme sokar dizlerim,malum yorgun,
Ben görmüyorum..
Âmâ iki gözümün yanında iki de dizim olsun kötürüm.
Her sızı bin acıtır,her dakikam;doğdukça yenilenen ölüm,
Yapıştıkça kirpiklerim,hasretine banar dertlerim,biliyorum kaderim,
Ben bilmiyorum..
Öğrenmeyerek de ayıplıyorum kendimi,olmasa ne?Sağım veya solum?
Her nokta bin nasır,her anım;zihnimi körelttiğim umursamaz yanım,
Merak ettikçe batıyorum,battıkça çıkamaz açıklamak için bir tanım,
Son diyorum..
Son ki,yerimde duramıyor görüntüsünde kıpırdayamıyorum.
Her duygu bin katır,her düşüncem de bununla birlik,dayanamıyorum,
Çabaladıkça kırılıyor hevesim,heves keser nefesim,iflas çok yakın,
Ben ne diyorum?..

Hiç bir fikir türemiyor iliklerimde
Zaten ilikte yeri yok dediğimin,anlatacağım kendine yer bulmalı iki adet kelime de..

Ben konuşmuyorum..