Günün yirmidört saati gibisin

Her güneşli mutluluğun geceye bağlanıyor

Gece kadar öfkelisin..

Mevsimlerin var senin

Bazen okadar uzun ki gülüşlerin

Aya elveda demiş gibisin..

Ne kadar uzun olsada,

Hep sonu gece

Hep sonu karanlık bu hikayenin...



Bazen okadar uzun ki küsmelerin

Güneşe sırtını dönmüş gibisin

Adete unutmuş terk-i gün eylemişsin

Kapkara bir mor oturmuş dudaklarına

Sözcüklerin kara çarşaflara bürünmüş

Pür tesettür olmuş hislerin...

Her şeyin en koyusunda ise şaşırtıcı son !

Yine gün’e kavuşuyor benliğin

Adete pür neşe, piru pak oluyor sözlerin

Anadan doğma bir üryanlıkta titriyor hislerin



Ah aşk ile bağlı kaldıgım

Benzemeni istediğim en soy şey gibisin

Uzun ve kısa , aydınlık ve karanlık , sevinç ve öfke ironisindesin..

Tıpkı yirmidört saat gibi..



____Ben ay olsamda yanar

____Güneş olsamda gece ye doğarım



Sen dünya gibi yirmiüç derece eğiksin

Başını kaldırmadıkça beni asLa göremezsin




esra
manisa
2010,aralık