izdiham vardı bütün cenazeler ölüydü

son yapraklar son defa

mühürleniyordu

bir kaç metre toprağa elbiseler dürülüyordu

kim kime ağlıyor

belli değildi

kim biliyordu

bu yangın kaç metre kareyi yakacak

kaç gönül yıkacak



ve askıda bıraktığım insanlığımı aldım

anlamıştım yoktu fazla saydığım zamanım

ne zemheri soğuğu soğuktu san ki ne de kış

zaman orada sadece donuktu

anladım bunun adı son yolculuktu



eski kıyafetlerimi çıkartım bir anda attım

şu hayat varlık içinde yokluktu

ilk günki gibi

tertemiz kıyafetimle çıkmalıydım yarına

yarınki kısmetse zamanıma



uykumdan uyandırdı bir ummana daldırdı

hiç ölmiyecek gibi yarını

düşün dedim kendime

hemen ölecekmiş gibi !!! düşüverdi gönlüme

sana söz verdim aşkım geleceğim kendime



kendi hikayemi doğru yazmalıydım yalansız dolansız

bırakacağım portremi ayrı çizmeliydim

annem neredesin

annem annen nerede

anneannem annen nerede baban nerede

onlar yok amma hala hikayeleri bende / kabirleri geniş mekanları cennet olsun



ve düşündüm ölmemeliydim / ölüp kalmamalıydım buralarda

Ölüm bizi korkutmuyordu artık ölü kalmak ürkütüyordu sadece

ve düşündüm

ardımdan bir kaç damla gözyaşı ıslatmaya yetermiydi toprağımı

kim kime ağlıyordu..........................................ELHAMDÜLİLLAH