Bir postacı gelip geçti sokağınızdan
Başında şapka,elinde mektup,yüreğinde sevgi
Kapınızı çaldı öğlenle akşam arası
Ya çocuklarınızla oynuyordunuz koridorda
Ya telefon ediyor,ya şarkı söylüyordunuz
Onu gördünüz siz adı Yesemin olan kız
Siz Vural bey
Buğulu camlarınızdan dışarıya baktığınızda
Yağmur altında güneşli günde koşar gibi
Bir Esat Kurt gelip geçti sokağınızdan
Farkında mısınız?...

Mercan Yokuşu’ndaydınız
Paketler taşıyordunuz çocuklarınıza
Sevinçlere,mutluluklara bağlanmıştınız sımsıkı
Bağrını deniz rüzgarına vermişti Sirkeci’de Abdullah
Abonman bileti satıyordu on-oniki yaşının çocukları
Bir turistin objektifindeydi kara çarşaflı kadın
Yerde buzullar,gökte yangınlar vardı...

Bir Esat Kurt gelip geçti sokağınızdan
Hayatı eksik adresli mektuplar gibiydi
"Postacı kapıyı iki defa çalar"dediler
İnsanlar şakanın,birbirlerine takılmanın peşindeydiler
Oysa yeterliydi gerçeğin bir defa kapıma dokunuşu
Hep içtenlikten yanaydım,sadeden yana...

Bir Esat Kurt gelip geçti hayat yolundan
Yeni insanlar geldi dünyaya
Ben giyinirken ağaçların dalları soyundu bir-bir
Günün son ezanı okunurdu minarelerden
Şehrin ışıkları söndükçe,karanlık büyürdü
Sevdiğim kızlar görünürdü siyah bulutlar içinden
Uzatsam ellerimi,ellerim kırılırdı...

Ocak 1987-İstanbul


Esat Kurt