Şairini bekleyen şiirlere...

Eski bir hiçlenme bu ; acılardan , aşklardan daha da masal olan
Sen ki bana ulaşmak için yüreğini reddettin ; bense şiirler dilendim...

Büyürsün içimde bir aşina korkudan dönersin
Ne kadınlığının ne de çocukluğunun kokusu kalır teninde
Öylece kalırsın dilenci bir şairin şiirinde
Özlemek biraz unutmaktır / geç de olsa anlarsın !..

“ Üstümde ne yapsam şakaya vuracak bir komedi dünyası var ,
Herkesin bir anlam çıkardığı uzak kuru topraklarda ki...
Kısacası : yabancılaşmanın mağarasında kalan güz definesi gibi
Aykırı ayrılıkların yağmursuz günlerinde uçan aptal kuşlar gibi / ya da boşver ! ... “

Dilenci bir şairim ben ; bir şiir için geldim sana
İçimde ancak birkaç ölüye hükmedecek ruhumla
Koştum... yanıldım / defalarca sordum kendime
Hiç ölü kelimelerle gelinir mi sana ?...

Ben sonu olan bir insan , cadde ,acı,ceset,kitap, nesne ya da her neyse işte !
İçimdeki hayattan uzak donmuş , kaskatı, ayazın içindeki bir batışım
Gün ağarıyor...korkuyla uyanıyorum
Ölümün elinde bir terzi mezurası ;
Koynumda kırık çakıl taşları / üzülmeyin !
İki şimşek çakması gibi nikbinlik...

...dediğim gibi eski bir hiçlenme bu
satır aralarında kalan tozlu harfler topluluğu gibi...

“ Kimsesizliğime aldanıp / sensizliğimle yaşlanacağım...
Ama hiçbir zaman öl(e)meyeceğim !.. “


Emre onbey