Biz aşkı ters istikamette yaşadık
Batıya sırt dönüp güneşi göreceğimize
Doğuya sırt dönüp karanlığa yürüdük
Biz yürüdükçe yükseldi duvarlar
Çehremizi yokluğumuz bürüdü
Bir varken hiç yok olduk
Aşk dururken, sevdamız hep yokluğa yüz sürdü
Ayrılığa kesilmiş bileti yar sayıp
Zamansızlığa daldık
Suçu kabullenmeyip
Hep başkasını taşladık

Evet gölge şimdi yürüdüğüm tüm yollar
Boşluğunun çehresi vurmuş
Evet bubi tuzaklarının arasındayım
Seni alıp götürmüş dördü bulan yanlışlar
Ortasındayım soğukluğun
Sağım solum ayrılık
Yakası iliklenmeyen bir mont gibi
İçime işliyor yokluğun

Bana mıydı gidişin
Kalbi firari terkedişin
Yoksa alışılagelmiş bir şey gibi
Bunu da mı kabullenmeliyim
Olsun, olsun deyip susmalı mıyım
Habersizce gidişe
Bir ışıkta ben mi tutmalıyım
Yoksa yakmalı mıyım tüm gemileri
Köprüleri yıkıp
Sana yatıp
Sensizliğe mi kalkmalıyım …


AnTi LoWe …

( 17 / 12 / 2010 ) ...