0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
805
Okunma
Yalın ayak koşardım
çocukluğumda
taş toprak demeden.
Ayaklarım yarılırdı,
düşerdim,
dizlerim kanardı.
Aldırmazdım,
hemen geçerdi acısı.
Şimdi,
düşmek istemiyorum artık.
Çünkü her düştüğümde
yüreğim kanıyor.
Acı, kör bir kurşun gibi
saplanıyor ciğerime…