1
Yorum
0
Beğeni
4,0
Puan
1322
Okunma
Yıldızsız kör bir akşamda
zamanı içmek için
düştüler yola.
Soğuk birer demir gibi
kenetlenmişti elleri.
Yüreklerindeki ateşin aydınlığıyla
yürüdüler,
yürüdüler…
Arkasına bakan
düşecekti sonsuza.
Dayanamadı erkek.
Şöyle bir baktı
geride bırakılanlara.
Buz kesti birden yüreği
ışıksız kaldı…
4.0
100% (1)