Irmaklar taşıyor
taşıyor yüregimden
okyanuslar taşıyor,
bıraktım artık
yüregimi daraldıgı yerde,
veremedim daha faza
hüküm,
kırıverdim paslanmış
zincirlerini yüregimin,
koparmış ipini
başıboş atlar gibi,
acemice saga sola
çarpıyorlardı,
hiç birini tutamadım
tadamadım hiç birini,
yaralarımdan ısırıyorlardı
yaralarım ılık ılık
kanıyordu,
bir yol bulup sonra
sızıyorlardı göz pınarlarıma
herkes birşeyler arıyordu,
bende ne arıyordu
ötekileştirilmişler....

Metin GÜRSOY