Aşığa sevdası kalp atımıdır,
Sevdasız kalması günbatımıdır.

Sadece evsizler mi,
Sevdası çalınanlar da sokaklarda yatar.
Sokaklarda yaşıyordu zavallı Tatar.

Kanıyla susuzluğunu gidermiş,
Canıyla doyurmuştu sevdasını Tatar.
Seviyordu.
Bedeninden taşan yüreğini paltosuyla gizliyordu.

Ekimin yirmibiri,
Uzaklara giden geminin biri, kopardı avuçlarından.
Martı çığlıkları arasında kayboldu feryatları.
Dalgalar aldı diyordu yarimi,
Rüzgarın kudurttuğu dalgalar.
Nasıl götürdülerse, öyle getirecekler birgün.
Getirmeliler…

Getirmediler Tatar.
Gidenlerin döndüğünü gören kim?

Bugün yirmibir ekim,
Kocaman yüreği hasretin yurdu,
Kocaman hasret yüreği vurdu.
Gidişin ikinci yıldönümünde,
Ayaklarının suya değdiği yerde sonsuzluğa savruldu.

Dokunmayın, bırakın Tatar orada dursun,
Rüzgarın kudurttuğu dalga üstüne vursun.


Halit Gültekin