0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
888
Okunma
Siyah çok yakışırdı ruhuna…
Yalnızlığı
Gözleri ve mizacına
Dalga keskinliğinde sarılabiliyordu…
Kalbi düştü ellerinden, çok korktum.
Kalabalıktı ortalık…
Ezdiler, çirkin farkındalıklarında.
Sonra bir tekmeyle attılar kenti üzerine…
Kadim kentteki kendine yabancı gölgeler…
Kutlu ve saygın olmalıydı halbuki ortalık.
Sünnetin başının tacı ümmetinin’…
Ama düştü ellerinden kalbi… Çok korktum.
Kol düğmesinden tanıdım onu.
Kursağımda düğümlendi haykırışı.
Sessizdi ve öfkeli kendine…
Yalnızdı ve ekmişti onu mutluluk…
Siyah çok yakışırdı ruhuna…
Dalga keskinliğinde sarılabiliyordu yalnızlık,
Gözleri ve mizacına…
