Sarsıldı işte bir kere kalbim yerinden
Yer mi değiştirdi anlamak ne mümkün
İnceden sızlıyor, feryad fidan ağlıyor belki de
Duymak hissetmek ne mümkün

Gözler, gözler masumca bekliyor
Başlayan her güne ayrı bir anlam yüklüyor
Kimi zaman neşe katıyor
Kimi zamansa kaldırılamayan bir hüzün

Hüzün dalgası vuruyor sahile
Her defasında bir parça alıyor yanına
Yalnızlıktan mı korkuyor ki
Ya da her bir kum tanesine nefret mi kusuyor

Anlamak zor işte hayatı anlam verebilmek zor
Olduğu gibi mi yaşamak gerekir
Anlamakta zorlandığımız hayatı
Dert yuvasında çilesiyle kardeş olduğumuz hayatı

Cefa nehrinde yaşam mücadelesi verirken
Sefa sandalına binmişleri seyrederken
Dert batağına sınır yaşarken
Sert bir yatağa muhtaç dururken

Boyun eğmek işte hayata
Her dediğine tabi olmak
Canını yaksa da zaman zaman
Yine gidip onun kapısına dayanmak

Başka seçenek yok çünkü
Gelmişiz bir kere bu hayata
Beklemek gerek ilelebet
Mutlak erecek bir gün rahata

MorTa