Ben eskiden küçüktüm,
Misketlerini kaybedince
Ağlayan çocuklar gibi.
İlk o zaman sevdim seni.

Bir sen vardın kaybetmekten korktuğum.
Bir de elimden düşmeyen misketlerim.
Ne zaman seni gördüyse gözlerim...
Titredi ellerim,
Sadece o analrda elimden düştü misketlerim

Ben hiç sevmezdim ama
Hep evcilik oynardık küçükkken.
Hatırlayınca gülüyorum şimdi:))
Çocukluk işte
Bizi hep sevgili yaparlardı,
Kardeşim doktor olurdu
Sen hep yasta...
Ben de hep yasta.

Çok zaman geçti üzerinden.
Biraz boyum uzadı biraz sakallarım,
Biraz da akıllandım.
Ne kısa donla çıkıyorum sokağa,
Ne evcilik oynuyorum,
Ne de misketlerimi kaybedince ağlıyorum.
Çok şey değişti biliyorum,
Seni hala sevdiğimden başka.

Hep sevgili yaparlardı bizi,
Nazar mı değdi ne?
Ayrı yollardayız şimdi.
30,06,07
VP VEDAT PALUT