4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1122
Okunma
Düşüyordu şafak ufkun eteklerinden
mosmor ve gecenin tüm ıstırabı dökülüverdi
güneşle kara bir leke tuvalime
turuncunun ihtişamında eğilirken gün
debelenirken tepemde aç martılar
üç kuruşluk servetimi yatırdığım çıtır simidime
bir lokmanın peşinde umuda uyananlar
boş gözlerime damlıyor pembe beneklerle
ve yaşamım
cümlenin tam ortasında şaşkın bakışlarıyla
anlamını yitiren bir kelime
uyuz bir itin tek kılı kadar bile değeri
kalmamışken insanlığın
gecenin ayazında donan gözyaşlarım
güllerin yapraklarında terleyip
beyazı siyah dokuyorlar kirpiklerimde
mersaus 31/07/200…
Cevap Yaz