"Yokluk dedikleri şey de böyle bir şeymiş meğer,
Yaşadığına bile inanma,yüreğinde aşk yoksa eğer."

...


Kabus sanardım bazen hayatı,
Hayattı bazen kabus,bazen de sensizlik.
Geceleri apansız uyanışlarım takılırdı uzaklardan uykuna.
Kabuslarla sıçradığımda sığındığın limandın,
Dalgalar katrede ummana dönüşürdü,
Ummanlar gözlerinde katre katre üşüşürdü.
En parlağından bir semayı doldururdum gözlerine.
Gözlerinde yıldızları seyrederdim ben,
Gözlerinin en derin çukurlarından mercanlar çıkartırdım,
Hiç biri sen kadar parlamazdı gecede.
Soluklaşırlardı,solgunlaşırlardı,soluksuzlaşırlardı,
Soluksuzlaşmakta solgunlaşmanın sonsuzluğuna ulaşırlardı.

Kelimelerin kifayetsizliğinde çırpınan mecazlar vardı.
Seni anlatmaya çalışırlardı,
Ne büyük acziyet,
Zavallı kelimeler.
En az ben kadar zavallıydılar.
Ben bulamadım seni anlatacak kelimeleri.
Kelimeler de tek başlarına başaramadılar mecazlarda seni anlatabilmeyi.
Sonunda ben gibi vazgeçtiler seni anlatmaktan.
Ve sadece acziyetle seni yaşamayı tercih ettiler.
Seni

...

SEN:

Sen beyazdın,sen nurdun,sen kartanesiydin.
Sen bu inatçı adamın hep bir tanesiydin.

Sen bahardın,sen nehardın,sen hep vardın,
En eski çağlardan,müstakbele yağardın.

Sen sevdaydın,sen aşktın,sen histin,
Sen hep kaybolduğum bembeyaz bir sistin.

Sen güneştin,sen aydın,sen yıldız,
Sen benimdin,ben de senindim yalnız.

Sen ateştin,sen kordun,sen dumandın,
Aşkınla yüreğimde alev alev yanandın.

Sen ki bir ömre bedeldin sevgilim,öyle de oldu,
Bir ömür yokluğuna üç gün dayandı,üç günde soldu.

Sen,kabuslarımda sarıldığım şevkat güneşi,
Sen,yana yana aşkı tattığım sevda ateşiydin.

Sen dudaklarındaki gülümsemeyle afakımı karartan,
Sen dişlerindeki nurla gülüşleri ağartan,
Mevlanın en kudsi envarına haviydin,
Sarsılmaz bir imanda cevher,her belaya kaviydin.

Sen efkarın dalgalandığı her cephede istiklal,
Sen her anında mazinin nefes aldığı istikbaldin.
...

Ben bir kabus gördüm birtanem,
Sen yoktun.
Gitmiştin,
Ellerim amansız kaldı.
Telefona uzandı parmaklarım,
Uzandı ki,hatırladım;

"KABUS SANARDIM BAZEN HAYATI.
HAYATTI BAZEN KABUS,BAZEN DE SENSİZLİKTİ."

"Sensizlik"
Titredi parmaklarım.
Hatırladı ki yoksun.
Biçare yumdum gözlerimi.
Korkuyu unutup sadece gözyaşıyla.
İki damla,yanaklarımdan yastığıma doğru.
Yokluğunun yanında kabusların ne ehemmiyeti vardı öyle ya.
Bundan daha korkunç kabus mu olurdu!
...
Ben bir kabus gördüm bebeğim,
Sen yoktun,
Gitmiştin...
Sanki gerçek gibiydi.
Gerçek!


Müzik:Farid Farjad-Kohestan