Engelli dediler yaşanan gerçek,
Kaderin cilvesi baktım da geçtim.
Budur insanlarda en büyük ölçek,
İbret aldım bir taç taktım da geçtim.

Bir dert imtihanı açtı kapımı,
Bilemedim bozdu düzgün yapımı,
Çaresizlik geldi bildim çapımı,
Allah’a yöneldim aktım da geçtim.

Bu hayat böyledir büyük imtihan,
Eyüp sabır ile bulmuştu derman,
Bambaşka âlemdir garip bir meydan,
Hayat için ışık yaktım da geçtim.

Almıştım elime demirden asa,
Kadere inandım kalmadı tasa,
Ne gam var, ne keder düşmedim yasa,
Aştım engelleri çıktım da geçtim.

Cilve-i Rabbanî bilmem ne hikmet,
Hakkımda hayırdır belki bir nimet,
Cennette verilir en büyük devlet,
Her yana bir ışık çaktım da geçtim.

Çaresizlik benim kapım çalmadı,
Allah’a sığındım derdim kalmadı,
Hayat bahçemizin gülü solmadı,
Her zaman bir fidan diktim de geçtim.

Ümmü Mektum’u da övüyor Kuran,
Ayet var hakkında dillere destan,
Hayat tarlasını sürdüm her zaman,
En güzel tohumu ektim de geçtim.

Beterin beteri olmasın aman,
Rabbim göstermesin daha bir yaman,
Açar kapısını elbet bir zaman,
İman bayrağını çektim de geçtim.

Ümitsizlik olmaz mümin insanda,
En büyük mutluluk Hakk’a imanda,
Der Fakir Nurullah kalma yabanda,
Bir sevgi gönülden döktüm de geçtim.

Eğitimci – Şair Ve Yazar

Nurullah ÖZKILIÇ 03 Mart 2010