Ezberimde bir şiirdin sen,
gecenin gözlerine düşmüş saatlerde söylediğim
söyledikçe sen hatırlanır
Hatırlandıkça sen akardın geceme…

Ezberimde bir şiirdin sen,
yıldızlara sığınmış, ışığını arayan kuytu karanlıklarda
Karanlık oldukça aydınlanan, Aydınlandıkça gözlerime düşerdin
yalnızlıklarımda…

Ezberimde bir şiirdin sen,
okyanuslara komşu bir ada
Yalnızlığına sığınmış tenha maviliklerde
Maviliklere sığındıkça sen düşerdin aklıma…

Ezberimde bir şiirdin sen,
dağlara yol olmuş, yolsuzluğunu yurt bilmiş
yurdunu kimsesizlik bilmiş
kimsesiz olduğumu her hatırladığımda aklıma sen gelirdin...

Ezberimde bir şiirdin sen,
hoyrat gecelerime düşmüş
gördükçe seni, hatırladıkça sen, sevdikçe sen büyürdün bedenimde…

Ezberimde bir şiirdin sen,
kentlerin çarpıklığına esir olmuş,
sefaletlerde iz sürmüş, sur diplerinde kimsesizliğine yanmış bir çocuk gibi
ne zaman yol alsam o kentlere sen düşerdin aklıma…

Ezberimde bir şiirdin sen,
dilimin ucunda şiirin, aklıma ilk mısrası geldikçe hüzünlenir
son mısrasında kendimi tutamaz ağlardım
ağlayışlarımdaki gözyaşlarım sana akardı
ve sen bana akardın ömrüm boyunca…

Ezberimde bir şiirdin sen,
bilinmez bir kentin yoluna her düştüğümde
aklımda ziyan kalmış sefalet düşüncelerle sana gelirdim.
sana her geldiğimde, sen bana buz kesmiş bir sessizlikle gelirdin,
kendindin hep, kendin gibi hepsuskundun ve yorgundun…

Ezberimde bir şiirdin sen,
Düşlerimin orta yerine kurulmuş, sonsuz olmuşçasına
Sessiz bir ağıt, yaktığında her ağıt’ını
Acı olup geçerdin benliğimden…

Ezberimde bir şiirdin sen,
Bütün ezberlerimi bana unutturan
Yalnızca sen adlı bir şiir kalırdı ezberimde
Sil-BAŞ tan tüm ezberlerimi sana ve şiirime bağışlayarak
Ezberlerimi sana adamıştım…

Ezberimdeki şiirdin sen gözlerime düşmüş,
yüreğimi esir almıştın.
Ezberimdeki son ve ilk şiirimdin SEN
Bedenimden yüreğime akarak beynime hükmederdin…