0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1132
Okunma
Yağmuru bekliyor pişman şehir.
Bu cinayetler akacak yine mazgallardan.
Bir sel olur Utanç ;
Hiç fayda etmez yine
Hayata yetişemeyen emekliye
Doğrulukla boğulmaya gebe.
Belkide pişmanlık zamanla, Dönüyor cehrede pişkinliğe, sefalete.
Tiksintiler Alışılagelmişlikler...
İnsanı yaşatamadığımız bu zamanda
Hayvan hakları bir hayaldir mutlaka,
En az bir devrim kadar Pembe düşlerimizde.
Tahtavarallinin bir ucu ağır gelir, Şehre düşer;
Mete okula servisle gider.
Diğer ucu yükseklerde,
O üşüyen minik ayaklarıyla
Kar tepeleri geçer.
Mete mutlu diye Alide gülmüştü.
Ama biz bu oyunu
Hep bir dengesizlik şartıyla kabul etmiştik;
Doğum sancısı Senfonisi eşliğinde.
