Uzat ellerini yeniden
Sarsın ruhumun kanatlarını
Okşasın pamuk gibi parmakların
Damarımda akan sevgi kanını
Çağırsın nefesin uzaklardan
Bin yıllık hasretin nidalarıyla
Zamanıdır artık.

Bakışlarından hüzzam kalksın
Gülsün gözbebeklerin
İçindeki umutsuzluk tarihe karışsın
Umut, geleceğe inat kahkaha atsın
Ya da
Öcünü alır gibi yalnız geçen günlerin
İnce ince sızlatsın vicdanımı
Hesabını sorsun sözlerin
Uzakta geçen günlerin günahını

Uzat ellerini yeniden
Pamuk kadar hafif olsun
Şahdamarıma aniden buse kondursun
Bir gül kadar narin
Kokusu yasemen olsun
Yağsın yağmur, kopsun fırtına
Gök kuşağı süslesin semayı
Her dokunuşun , gökkuşağından bir renk olsun.

Uzat ellerini yeniden
Hava gibi, su gibi hayat versin
Canlansın ruhumun dinmiş duyguları
On parmağın on pınar olsun
Sensizliğe yanan ruhumu soğutsun
Aksın gönlüme sevgin tıka basa dolsun
Sonum geldi derken,
Sonsuzluğa giden yol olsun ellerin

Uzat ellerini yeniden
Hiç beklemediği kadar şenlensin
Avuçların yüreğimin kor’uyla yansın
Dile gelsin serçe parmağın
İşaret parmağın kadar sahiplensin varlığımı
Saçların tel tel terlesin
Her bir teli sevgime düğüm olsun
Gölgeler ah gölgeler, çekilin üzerimden
Artık güneş bana doğsun
Uzat ellerini yeniden bana
Gözlerimi kapatan son el,ellerin olsun.

Süleyman KARACABEY