Geldiğini duyunca sularım duruldu
Canıma can geldi yüzüme kan...
Kırıldı aynalar içimde birkere neyleyim
Ben kendime vuruldum
Aşkı yıldızlı gözlerinde müebbete hapsetmişim
Mehtabı resmin diye karanlık bir tuvale çizmişim
Bu gece seni sana getirmişim
Suzan...

Dudaklarından hayat suyunu içerken
Yüreğimin ateşi filizlendi birden gecenin ayazında
Aşkın heceleri boğarken karanlığı dipsiz uçurumlarda
Sevda türküleri var dilimin avazında Suzan...

Dikenleri kanatsada avuçlarımı
Gül kokulu bakışların durur nazarımda
Her şafakta en mahrem kuyularıma atarsın Yusuf’u
Sinemi fasıldan fasıla yakar kavurursun Suzan...

Pençelerimi kurtardın ya prangalardan
Özgürlüğe uçuyor sayende şimdi bütün güvercinler
Kanat kanat yürek yürek olmuş
Gökyüzünü esir almadan karabulutlar
En güzel şarkılarını türkülerini söylemelisin Suzan...

Bir nefes kadar yakın taze karanfil kokusu
Çek içine en derinden sabahın hasretini
Nasılsa bu hüzzam beste hiç bitmeyecek
Bu soğukta bu kırağı erimeyecek Suzan...

Teslim olmak yok karanlık geceye
Çek silahını vuruşacağız sabaha kadar
Güneşi görmeden ölmek yok
Ölmek varsa dönmek yok
Bu aşk bitmeyecek mezara kadar Suzan...

Ahmet ÇALIŞKAN