Ve bir kaderin
hikayesini yazdım,
bir kadının portresini çizdim
hikayenin en başına
ve en başında
hikayenin adı oldu
sonra tek konusu
bir kadının portresi,
sonra bir mum ışıgının
yorgun soluk loşlugunda
başladım yazmaya
bir kaderin hikayesini,
kadıınsızlıgımın kadınını
çizmeye başladım
yorgun, bitkin,uykusuzlugumla,
saçlarını işlemeye başladım önce tel tel,
sonra gözlerini çizdim
yerli yerine
epeyce zor oldu ama
çizmeyi başardım gözlerini
gözlerine bir anlam vermek gerek
diye düşündüm
sonra gözlerine bir anlam vermeyi denedim
çok denedim
en çok gözleri için ugraştım
sildim çizdim sildim çizdim
yeniden yeniden defalarca,
başım agrıdı gözlerimde öyle,
sonra gözlerini bu defa
kapalı çizdim kimse görmesin diye
kimse görmesin
benden başkasına ümit vermesin diye,
mum kara is çıkartarak
yanmaya devam ediyor,
başımın agrısı
mumun çıkardıgı
isten olmalı diye düşündüm,
sonra kaşlarını çizdim
inceden zarifçe ay gibi,
derken bir buse koyabilecek
dudaklarını nasıl çizsem
diye düşündüm düşündüm,
ama bilemedim nasıl çizecegimi
çizgiler kalakaldılar
birbaşına şaşkınca,
derken bir buse koydum hafiften
adına tadına yabancı oldugum
bu dudaklara,
sonra ellerini çizmek istedim
ince narince
sıcacık ve yumuşacık,
birden ellerini çizmekten vazgeçtim
ellerinden başka eller
tutmasın diye
ellerinin sıcagını benden başkası
bilmesin diye,
sonra bir yürek taşıyor olmalı
diye düşündüm
kadınsızlıgımın kadını,
bir yürek çizmeliydim ama nasıl
nasıl şekil verecegimi bilemiyorum
nasıl bir yürek
taşımalıydı bilemiyorum,
düşünüyorum,düşünüyorum,
düşünüyorum,
tükenmekte olan mumun ışıgında,
beni sımsıcak saracak
bir yürek çizemiyorum
bana sevgisini verecek kadınımın
yüregini tanıyamıyor
bilemiyor çizemiyordum....
Ellerim titriyordu,
başım agrımaya başladı,
mumun loş ışıgı küçülmeye durmuştuki,
gözlerim dalmış uykusuzluga.......


Metin GÜRSOY