Gelmişim, dünyaya tam dokuz ayda,
Yorgun, bitkin ! ve de ağlayarak,
Ne varsa işim, böyle garip dünyada,
Hep ağladım, pişmanlık ! soluyarak.

Derken büyümüştüm, ama ! sersefil,
Ana yok ! baba yok, ev ! yetimhane,
Benmişim orada, bakımsız ! ve sefil,
Köprü altı,ve viraneler olmuş ! hane.

Açlıkla sefillik, akarken paçamdan,
Okumak, adam olmaksa hak getire,,,
Kimsesizlik, yapışmış ! yakamdan,!!
Olamamış bir melsek’ ki ! yar seve.

İtildim kakıldım, insanların arasında,
Anlamadı kimseler, garip halimden,
Berduşlara takıldım, içki masasında,
Anlamadı kimseler, sarhoş dilimden.

Ve nihayet, düşmüştüm ! ceza evine,
Suçum gaspla, bir zengini yaralama,
Beş yıla mahkumum, doğru ! size ne !
Asıl suç, hayatı sahipsiz kucaklama !!.


A.Yüksel Şanlı er
10 Kas. 06